Wielokrotnie podróżowałem po krajach, w których dominuje islam, i zawsze doświadczałem gościnności muzułmanów. Mimo że czasem mieli niewiele, okazywali wielką życzliwość mnie, podróżnemu, zapraszając do własnego domu w gościnę czy częstując specjałami swojej fantastycznej kuchni. Mimo różnic w obyczajowości i bariery językowej zawsze udawało mi się z nimi porozumieć. Tak samo jak udawało mi się porozumieć z przedstawicielami wielu innych kultur. Myślę, że między ludźmi zawsze jest to możliwe, póki polityka i religia nie zaczną budować między nami sztucznych barier, zagrzewać do nienawiści.
Islam, jako doktryna religijno-polityczna, daje niektórym z jego ekstremalnych wyznawców podstawy do działań skrajnie negatywnych. Świadczą o tym wojny i zamachy terrorystyczne dokonywane w jego imię, niechęć do integracji i przestrzegania europejskiego prawa, a także przedmiotowe traktowanie kobiet i dzieci. Podobne tendencje przejawiało chrześcijaństwo w dobie krucjat i inkwizycji, a także wiele innych wyznań, co oczywiście nie oznacza, że podporządkowywali się im wszyscy członkowie danej wspólnoty.
Dlatego kiedy dowiedziałem się o książce Hege Storhaug postanowiłem ją wydać, chociaż nie znałem dokładnie jej treści (tłumaczenie miało dopiero powstać) i mogłem opierać się tylko na poleceniach, ale i lekkich obawach moich polskich przyjaciół mieszkających w Norwegii. Teraz, gdy znam już treść, wiem że decyzja o wydaniu była słuszna. Dobrze, że taka książka powstała. Nie po to, aby szerzyć rasizm, nietolerancję i ksenofobię, od których jestem jak najdalszy, ale po to, by opowiedzieć się po stronie wolności człowieka, w którą nie ingeruje żaden inny człowiek, w imię jakiegokolwiek boga.
[Stanisław Pisarek]

Jeden z nas to do tej pory najbardziej kompletna próba wskazania przyczyn najczarniejszego dnia we współczesnej historii Norwegii, a także zrelacjonowania tych wydarzeń z jednoczesnym naszkicowaniem portretu sprawcy - portretu osadzonego w historycznym i narodowym kontekście. [Mode Stejnkjer]

Środowiska i szczegóły przedstawione są jak przez szkło powiększające. Napięcie w kolejnych częściach rośnie, wręcz zmuszając czytelnika do przeczytania tej obszernej i świetnie napisanej książki. Człowiek żałuje tylko, że to nie powieść, historia straszna, ale zmyślona. [May Grethe]

Nie ma najmniejszych wątpliwości: książka Seierstad to jedna z najważniejszych i najlepszych na temat 22 lipca 2011 roku. Napisana żywym językiem i znakomicie skomponowana, przynosi materiał do refleksji zarówno nad tragicznymi wydarzeniami i fanatyczną nienawiścią Andersa Behringa Breivika, jak i nad demokracją norweską, której Breivik wypowiedział wojnę.
Żadna z dotychczas wydanych na ten temat książek nie podjęła próby stworzenia tak wielkiego obrazu historycznego, prezentującego te wydarzenia, przedstawiającego zarówno zaatakowanych, jak i tego, który zaatakował. Napisana z wielkim szacunkiem dla ofiar z wyspy Utoya. [Kjell Lars Berge]

Norwegia - kraj Ibsena, egalitarnego "prawa Jante", surowej przyrody i zamożnych obywateli. Społeczeństwo harmonii, otwartości na reformy i troski o wspólne dobro, dbające o równouprawnienie, tolerancję i sprawiedliwość. Czy jednak na pewno Norwegia jest realizacją wolnościowej utopii?Najlepszy kraj na świecie to analiza głębokiej sprzeczności tkwiącej w historii norweskiej kultury od XIX wieku po dziś - wtedy ujawniającej się w pojedynku między tak zwanymi patriotami a partią inteligencką, obecnie w tarciach wewnątrz norweskiego "reżimu dobroci". To również pamflet, który rzuca światło na norweski talent godzenia sprzeczności: między radykalizmem a konserwatyzmem, religijnością a sekularyzmem, indywidualizmem a komunitaryzmem, utopijnymi ideami i zdrowym rozsądkiem.Nina Witoszek, uznana polska historyczka kultury od lat mieszkająca w Norwegii, wkłada kij w mrowisko politycznej poprawności. Świeże spojrzenie, ostre pióro, odwaga polemiki, bezlitosna ironia i doskonała znajomość norweskiej kultury. Jej książka to moralna biografia Norwegii - kraju który zadziwia, prowokuje i inspiruje do przemyśleń na temat idealnej demokracji i społeczeństwa dobrobytu.